" در راه تحلیل، خیلی توانا بود. آن خطوط کور و گره های کور را که دیگران نمی دیدند، او می دید. گره ها را باز می کرد و نشان می داد و دوباره می بافت. این هنر در شهید مطهری بود.
منشآ این توان هم از نظر قرآن کریم، شرح صدر است؛ کسانی که دارای شرح صدر و سینه ی بازند.
از سینه ی باز، اینگونه مطالب نشئت می گیرد. انسانی که دارای شرح صدر است، چشم دلش بیناست. وقتی که چشم و دل بینا بود، نقطه ی کوری نمی ماند...۱ "
۱- آیت الله جوادی آملی، پگاه اندیشه، ص 13.