یعنی بشر باید در اجتماع، از ناحیه سایر افراد اجتماع آزادی داشته باشد، دیگران مانعی در راه رشد و تکامل او نباشند؛ او را محبوس نکنند؛
به حالت یک زندانی در نیاورند که جلوی فعالیتش گرفته شود؛
دیگران او را استثمارنکنند؛ استخدام نکنند، استعباد نکنند،یعنی تمام قوای فکری و جسمی او را درجهت منافع خودشان به کار نگیرند؛
این را می گویند آزادی اجتماعی.
۱-کتاب آزادی انسان، انتشارات بینش مطهر.استاد مرتضی مطهری .ص 21 , 22.